Άμστερνταμ

Από το ταπεινό ξεκίνημα του ως ψαροχώρι του 13ου αιώνα σε ένα ποτάμι έως τον σημερινό ρόλο του ως ένα σημαντικό κομβικό σημείο για τις επιχειρήσεις, τον τουρισμό και τον πολιτισμό, το Άμστερνταμ έχει μια ισχυρή παράδοση ως κέντρο του πολιτισμού και του εμπορίου.

Στην αρχή της προηγούμενης χιλιετίας, μια χούφτα τυχοδιώκτες έφτασαν με βάρκες στο ποτάμι Amstel. Από τις ελώδεις περιοχές και βάλτους γύρω από τον ποταμό Άμστελ, μια δομή φραγμάτων και αναχωμάτων κατασκευάστηκαν, η πρώτη από τις οποίες σηματοδοτείται, σήμερα, από την πλατεία Dam στην καρδιά της πόλης. Οι έξυπνος φραγματο-κατασκευαστές του Άμστελ, οι “Aemstelledammers”, ξεκίνησαν να απαιτούν διόδια από τους διερχόμενους εμπόρους μπύρας και ρέγγας των χωρών της Ανατολικής Θάλασσας της Βαλτικής. Έγιναν γρήγορα δεινοί κατασκευαστές σκαφών και ζυθοποιοί, αυξάνοντας το ενδιαφέρον για την αναδυόμενη πόλη. Το 1275, ο Κόμης Floris της Ολλανδίας επισημοποίησε αυτές τις δραστηριότητες και χορήγησε άδεια για την είσπραξη διοδίων στην εμπορική πόλη και το 1300 η πόλη εξέδωσε το πρώτο καταστατικό της.

Μέχρι το τέλος του 15ου αιώνα, η πόλη αναπτύχθηκε ραγδαία. Αφού οι Ισπανοί κατέκτησαν την Αμβέρσα, πολλοί πλούσιοι Εβραίοι κατέφυγαν στο Άμστερνταμ. Τα χρήματα που έφεραν μαζί τους χρησιμοποιήθηκαν για την οργάνωση ταξιδιών στην Ινδία, τα οποία αποδείχθηκαν τεράστια εμπορική επιτυχία. Το 1602, ιδρύθηκε η Ολλανδική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών. Η πόλη του Άμστερνταμ είχε την πλειοψηφία των μετοχών στην οργάνωση, η οποία και έγινε η πρώτη πολυεθνική εταιρεία στον κόσμο. Με αποτέλεσμα ο 17ος αιώνας να είναι μια περίοδος πρωτοφανούς ευημερίας, γνωστή ως η Χρυσή Εποχή.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η πόλη υπέστη δύο τεράστιες αστικές επεκτάσεις, και για πρώτη φορά λαμβάνεται υπόψη τόσο η λειτουργικότητα όσο και η αισθητική. Τα αποτελέσματα ήταν τα πλέον διάσημα κανάλια και η συνοικία Jordaan.

Η καλλιτεχνική σκηνή επίσης άνθισε αυτή την εποχή. Στο πρώτο μισό του 17ου αιώνα, ο αριθμός των καλλιτεχνών αυξήθηκε πάρα πολύ και υπήρξε μια έκρηξη της τέχνης και των εμπόρων τέχνης στο Άμστερνταμ. Μέσα σε μόλις τριάντα χρόνια, το Άμστερνταμ έγινε μια ακμάζουσα πολιτιστική πόλη, αφήνοντας μια κληρονομιά των Rembrandt van Rijn, Johannes Vermeer και Jan Steen.

Ο Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου προκάλεσε λίγες υλικές ζημιές στις υποδομές του Άμστερνταμ. Η πείνα, όμως, πήρε πολλές ζωές και με την δίωξη των Εβραίων η πόλη έχασε δέκα τοις εκατό των κατοίκων της. Κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, τα γερμανικά στρατεύματα κατέλαβαν την πόλη. Περισσότεροι από 100.000 Εβραίοι απελάθηκαν, συμπεριλαμβανομένης της Άννας Φρανκ, σχεδόν αφανίζοντας την εβραϊκή κοινότητα. Πριν από τον πόλεμο, το Άμστερνταμ ήταν το κέντρο του κόσμου για το εμπόριο διαμαντιών, το οποίο ήταν ως επί το πλείστον στα χέρια των Εβραίων επιχειρηματιών και βιοτεχνών, το εμπόριο διαμαντιών ουσιαστικά εξαφανίστηκε.

Η πολιτισμική επανάσταση των δεκαετιών του 1960 και του 1970 έκανε το Άμστερνταμ το “magisch centrum” (μαγικό κέντρο) της Ευρώπης. Η χρήση των ναρκωτικών ήταν ανεκτή κάνοντας τη πόλη δημοφιλή προορισμός για τους χίπις. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, ο αριθμός των αλλοδαπών μεταναστών, κυρίως από το Σουρινάμ, την Τουρκία και το Μαρόκο αυξήθηκαν σημαντικά. Αυτό οδήγησε σε μια μετακίνηση των κατοίκων στις υπό ανάπτυξη πόλεις Πούρμερεντ, Almere και άλλες πόλεις κοντά στο Άμστερνταμ. Ωστόσο, γειτονιές όπως το Pijp και το Jordaan, οι οποίες ήταν της εργατικής τάξης, έγιναν περιζήτητες από τους πλούσιους γιάπηδες και φοιτητές. Το Άμστερνταμ που κάποτε ήταν μια φτωχή πόλη στην Ολλανδία μετατράπηκε σε μια πλούσια πόλη, χάρη στη νέα οικονομική τάση προς τις υπηρεσίες αντί της βιομηχανίας.

Το 45% του πληθυσμού του Άμστερνταμ έχει γονείς μη-ολλανδικής καταγωγής. Μεγάλες κοινωνικές ομάδες είναι από το Σουρινάμ, τις Ολλανδικές Αντίλλες, το Μαρόκο και την Τουρκία. Στο Άμστερνταμ κατοικούν περισσότεροι από 780.000 άνθρωποι από 180 διαφορετικές χώρες.