Βαρκελώνη

Η πόλη της Βαρκελώνης έχει ιδιαίτερα μακρά ιστορία η οποία ξεκινά από πολύ νωρίς, μόλις στον πρώτο αιώνα. Ιδρύθηκε στην περιοχή του παλαιοϊβηρικού Μπάρκενο και υπάρχουν αρκετές εκδοχές σχετικά με αυτή. Σύμφωνα με μία εκδοχή, ιδρύθηκε από τους Καρχηδόνιους, περίπου το 230 π.Χ και το όνομα της το πήρε από τον πατέρα του Αννίβα, Αμίλκα Βάρκα. Η Βαρκελώνη τότε απλωνόταν περίπου μέσα στην περιοχή του σημερινού Barri Gòtic και επισκιαζόταν από τη σημερινή Ταραγόνα.

Η Βαρκελώνη άλλαξε και άλλες φορές χέρια. Αλλά δεν παρουσίασε κάποια ιδιαίτερη ανάπτυξη όσο βρισκόταν στα χέρια των Βησιγότθων ή των Αράβων.

Αργότερα, η πόλη συμπεριλήφθηκε στη ζώνη που δημιούργησαν οι Φράγκοι, οι οποίοι απώθησαν του Άραβες και τους απομάκρυναν πέρα από τα όρια της σημερινής Γαλλίας. Μετά το τέλος της αυτοκρατορίας των Φράγκων ακολούθησε η κυριαρχία του Guifre el Pilos, ο οποίος αφού απέκτησε τον ελέγχο αρκετών κομητειών, το 878 δημιούργησε τον Οίκο των Κόμητων της Βαρκελών. Αυτοί από τα τέλη του 10ου αιώνα ανέλαβαν τη διακυβέρνηση ενός ανεξάρτητου πριγκιπάτου με κέντρο τη Βαρκελώνη.

Τότε η Βαρκελώνη άρχισε να δυναμώνει, να αναπτύσσεται και να αποκτά αρκετό πλούτο, καθώς επωφελήθηκε από την κατάρρευση του μουσουλμανικού χαλιφάτου της Cordoba, περίπου τον 11ο αιώνα, και ο κόμης Ramon Berenguer I άρχισε να την επεκτείνει αγοράζοντας άλλες κομητείες. Η Βαρκελώνη όμως δεν σταμάτησε εκεί, αλλά συνέχισε να επεκτείνεται και να δυναμώνει κι άλλο, καθώς ο Ramon Berenguer III βελτίωσε το στόλο της πόλης και αναπτύχθηκε στη θάλασσα.

Γύρω στο 1137, μια κίνηση του κόμη Ραμόν Μπερενγκέρ Δ΄, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να δυναμώσει και άλλο η πόλη. Ο γάμος του με την Petronilla, της διαδόχου της γειτονικής Αραγονίας, βοήθησε ώστε να ξεκινήσει μια χρυσή εποχή.

Περίπου το 1230, ο νεαρός Jaume I κατάφερε να αποσπάσει από τους Άραβες, την περιοχή της Βαλένθιας και τις Βαλεαρίδες Νήσους. Επεκτατικά συνέχισε να κινείται όμως και ο γιος του, Pere II, ο οποίος το 1282 προχώρησε στην κατάκτηση της Σικελίας. Ιδιαίτερα σημαντική περιοχή για το θαλάσσιο εμπόριο της περιοχής.

Η πόλη της Βαρκελώνης βρέθηκε στη μεγαλύτερη ακμή της κατά τη διάρκεια του 15ου αιώνα. Μία περίοδος όπου της έχει αφήσει και μέχρι σήμερα αρκετά σημαντικά δημιουργήματα. Η Καταλονία έχασε την αυτονομία της το 1714, ύστερα από συγκρούσεις για τη διαδοχή της, και έκτοτε άρχισε να ανήκει στην Ισπανία.

Κατά τα τέλη του 18ου και 19ου αιώνα ξεκίνησε μια νέα οικονομική ανάπτυξη της πόλης. Η ανάπτυξη όμως είχε, όπως συνηθίζεται, και τις δυσκολίες της καθώς η εργατική τάξη βρισκόταν σε δύσκολη θέση. Η πόλη χρειαζόταν, πέρα από την οικονομική ανάπτυξη της η οποία βασίστηκε αρκετά στην εκβιομηχάνιση της, και κάποιες κινήσεις ανανέωσης της πόλης. Έτσι αποφασίστηκε η κατεδάφιση των τειχών της Βαρκελώνης, το 1854, ώστε να αποσυμφορηθεί η πόλη, αλλά και οι εργασίες επέκτασης της πόλης το 1869, ώστε να μεγαλώσει πέρα από την Placa de Catalunya. Την περίοδο αυτή δημιουργήθηκαν υπέροχα κτίσματα, με πολύ ιδιαίτερη αλλά μοντέρνα αρχιτεκτονική. Σπουδαίος εκπρόσωπος αυτής της περιόδου σε ό,τι αφορά την αρχιτεκτονική, ήταν ο Antoni Gaudi.

O 20ος αιώνας είχε αρκετές στιγμές που έμειναν στην ιστορία, τόσο καλές, όπως η φιλοξενία της Διεθνούς Έκθεσης και οι θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 1992, αλλά και κακές όπως ο εμφύλιος πόλεμος όπου προκάλεσε αρκετές καταστροφές στην πόλη. Ιδιαίτερα τραγική στιγμή για την ιστορία της πόλης, αποτέλεσε η λεγόμενη Τραγική Εβδομάδα ( Semana Tragica) του 1909, όπου τραυματίστηκαν αρκετοί εργάτες και καταστράφηκαν περισσότερα από 70 θρησκευτικά κτίρια της πόλης.