Βενετία

Η Βενετία έχει ονομαστεί με μια σειρά διαφορετικών τίτλων και είναι γνωστή και ως “Γαληνότατη”, “Πόλη του Νερού”, “Πόλη των Μασκών”, “Πόλη των Γεφυρών”, “Βασίλισσα της Αδριατικής”, “Πόλη των Καναλιών” και “Επιπλέουσα Πόλη”. Το όνομά της πιστεύεται ότι προέρχεται από τον αρχαίο λαό των Βενετών, ο οποίος έζησε στην περιοχή τον 10ο αιώνα π.Χ.

Η Βενετία πιστεύεται ότι ξεκίνησε ως καταυλισμός προσφύγων κατά την Βυζαντινή εποχή. Έποικοι ταξίδεψαν στην περιοχή, η οποία ήταν μία ελώδη λιμνοθάλασσα, και δημιούργησαν μικρές αποικίες διάσπαρτες γύρω από την ακτογραμμή.

Με την πάροδο του χρόνου, οι αποικίες άρχισαν να συμπλέκονται, μέχρι που σχημάτισαν τελικά μια μεγαλύτερη πόλη με μερικά αξιοσημείωτα παρακλάδια. Η πόλη στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό στη θάλασσα για την επιβίωσή της, όχι μόνο για την τροφή που παρείχε, αλλά και για τους εμπορικούς δρόμους που άνοιξαν με την υπόλοιπη Ευρώπη.

Η πόλη έγινε γνωστή για τα μεταξωτά και άλλα ειδικά χειροποίητα προϊόντα, και εξελίχθηκε σε μια ακμάζουσα κοινότητα. Η Βενετία ήταν η πόλη με την μεγαλύτερη ευημερία σε όλη την Ευρώπη κατά τον 14ο αιώνα, πάνω από 3.000 πλοία χρησιμοποιούσαν τα λιμάνια της εκείνη την εποχή. Τότε χτίστηκαν τα μεγαλύτερα παλάτια και άνθισε ο καλλιτεχνικός κόσμος. Το Συμβούλιο του Δούκα με επικεφαλής τον Δόγη έλεγχε την πόλη.

Για πολλά χρόνια, η Βενετία ήταν δημοκρατία. Είχε δικούς της νόμους, εκπαίδευε τον στρατό της και πολεμούσε σε ναυμαχίες σε όλα τα μέτωπα, αλλά η θάλασσα που ήταν αρχικά ο κύριος λόγος άνθισης της έγινε εχθρός της καθώς η Βενετία απέτυχε στο να εξελιχθεί με τον ρυθμό των αντιπάλων της και γρήγορα κατακτήθηκε από αυτούς με αποτέλεσμα να ενσωματωθεί στην Ιταλία.

Σε άλλους τομείς, η Βενετία άνθισε, σε σημείο, που συναγωνιζόταν το Παρίσι από άποψη πλούτου, αρχιτεκτονικής, πολυτέλειας, γεύσεων, εμπορίου, διακόσμησης, στυλ και σχεδιασμού. Ειδικότερα, πολυτελή σχέδια Rococo, πολυέλαιοι από γυαλί Murano και έπιπλα από λάκα όλα έγιναν συνώνυμο με την πολυτέλεια.

Τα μοναδικά βενετσιάνικα κτίρια κατασκευάστηκαν πάνω σε ξύλινους πασσάλους που διατηρούν το κάθε κτίριο πάνω από το νερό. Οι ξύλινες σανίδες ήρθαν από τη Σλοβενία και ωθήθηκαν βαθιά μέσα από τη μαλακή λάσπη μέχρι να φτάσουν το σκληρό αργιλώδες στρώμα. Το ξύλο δεν σαπίζει κάτω από το νερό, και χάρη στη ροή των ορυκτών στα ρεύματα νερού, η μαλακή λάσπη μετατρέπεται σε πετρώδης ουσία η οποία αντέχει στο χρόνο και διατηρεί τον υποστηρικτικό ρόλο των κτιρίων.

Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, φρεάτια βυθίστηκαν μέσα στη λιμνοθάλασσα, ώστε να διοχετευθεί νερό στην τοπική βιομηχανία και η Βενετία άρχισε να βυθίζεται. Τα φρεάτια απαγορεύτηκαν τη δεκαετία του 1960, αλλά η πόλη εξακολουθεί να είναι ευάλωτη στις πλημμύρες.

Η συνεχής ανησυχία του ότι η Βενετία κινδυνεύει να βυθιστεί ενεργοποίησε το έργο MOSE (Modulo Sperimentale Elettromeccanico) το 2003, ένα μέσο για την αξιολόγηση της απόδοσης των κοίλων επιπλεύσιμων πυλών, η ιδέα είναι να προσκολληθούν αυτές οι πύλες στον πυθμένα της θάλασσας στις τρεις εισόδους της λιμνοθάλασσας. Όταν οι παλίρροιες προβλέπεται να αυξηθούν πάνω από 110 εκατοστά, οι πύλες θα γεμίσουν με αέρα, θα αναδυθούν και θα μπλοκάρουν το εισερχόμενο νερό από την Αδριατική Θάλασσα. Το έργο έχει ολοκληρωθεί κατά το 80% και αναμενόταν να ολοκληρωθεί εντός του 2014, όμως λόγω συλλήψεων, στις αρχές Ιουνίου του 2014, στελεχών που εμπλέκονται σε δωροδοκίες και πλαστά τιμολόγια ενδέχεται να καθυστερήσει η ολοκλήρωση του.